Neoklasikoa / [autoreak] Maria Launbe, Enrique Muga, Mirentxu Amigorena ; egokitzailea, Belaxe ; argazkiak, Sigfrido Koch, Sahats, Pedro Moreno]

Euskal Herria izan zen neoklasizismoak hedadura handia hartu zuen herrialdeetako bat. Hala ere, ez zuen garapen bera izan hiru Arte nobleetan. Horrela, eskulturan klasikotzat har daitezkeen gaiak eta materialak sartze hasi baziren ere, barroko kutsurik gabeko eskultura neoklasikoaren garapena ez da gauzatuko nahikoa berandu arte, eta orduan ere, eskultura erlijiosoak material tradizionalak erabiltzen jarraituko du, zura esate baterako. Pinturari dagokionean, estilo berriaren sarrera oraindik gehiago atzeratzen da, eta XIX. mendean bakarrik hitz egin ahal izango dugu Davide-en pinturatik hurbil zegoen estetika neoklasiko bati buruz. Historiako gaiak garatzen dira, irudi klasikoak eta kolore hotzak dituzten konposizio lasai eta orekatuak erabiliz. Arkitekturak prozesu guztiz ezberdina izan zuen, batetik arkitektura "churrigueresco"arekiko loturak eteteko presa handia zegoelako eta bestetik, Europa osoan bezala, Ilustraziotik jaiotako behar berriei: ospital, gartzela, behatoki, botaniko, museo, hilerri, teatro, loi eta abarri, erantzuteko espazio batzuk sortzea ezinbestekoa zelako.